Φως στο τούνελ...
Δε χωράει αμφιβολία ότι οι ελληνικοί αγώνες περνούν τη μεγαλύτερη και σημαντικότερη κρίση στην ιστορία τους. Η οικονομική κατάρρευση της ΕΛΠΑ έχει οδηγήσει σε μια σειρά από αλυσιδωτές αντιδράσεις, με το χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού σε αυτοκίνητο και καρτ να έχει «πληγωθεί» τα μέγιστα. Ασφαλιστήριο συμβόλαιο δεν υφίσταται, αγώνες δεν μπορούν να γίνουν, και όλοι οι εμπλεκόμενοι (αγωνιζόμενοι και μη) βαδίζουν σε ένα τεντωμένο σχοινί.Όλα ξεκίνησαν όταν η ΕΛΠΑ (με τα όσα προβλήματα και οικονομικές εκκρεμότητες έχει το σωματείο) ενημέρωσε την ΟΜΑΕ ότι δεν μπορεί να καλύψει το ασφαλιστήριο συμβόλαιο των αγώνων, αλλά ούτε και τα οφειλόμενα από το προηγούμενο έτος. Η Ομοσπονδία, έχοντας πλέον και τη συμπαράσταση της ΕΛΟΑΜ, προσπάθησε να έρθει σε συμφωνία με την ασφαλιστική εταιρεία, ώστε να καλύψει η ίδια το συμβόλαιο. Από τη στιγμή που οι διαβουλεύσεις δεν ευδοκίμησαν, υπήρξε σημαντική συνάντηση μεταξύ των αγωνιζομένων και των ανθρώπων της ΟΜΑΕ, με πρωτοβουλία της ΕΠΑ. Αυτή πραγματοποιήθηκε σε εξαιρετικά θετικό κλίμα, και ουσιαστικά έδωσε το έναυσμα για ό,τι ακολούθησε στη συνέχεια...
Η Ομοσπονδία έκανε το πλέον λογικό και αυτό που ήταν μεγάλη επιθυμία των αγωνιζομένων. Ζήτησε από την ΕΛΠΑ την οικονομική διαχείριση των αγώνων. Και, επειδή αυτό το ακούμε συχνά, σας αναφέρουμε ότι μεταφράζεται στα έσοδα από την έκδοση αγωνιστικών αδειών, πινακίδων ΕΘΕΑ για τα αγωνιστικά και πινακίδων Ιστορικών αυτοκινήτων, στα πιθανά έσοδα από χορηγίες και, βέβαια, στο ποσοστό από τα παράβολα των συμμετοχών. Έσοδα τα οποία καλύπτουν και με το παραπάνω τα απαιτούμενα για το ασφαλιστήριο συμβόλαιο, και όχι μόνο. Δυστυχώς, η ΕΛΠΑ αρνήθηκε, αφού ορισμένα μέλη του ΔΣ λησμόνησαν ότι ουσιαστικός ιδρυτής της ΟΜΑΕ είναι η ΕΛΠΑ! Σε εκείνο το σημείο, η ΕΘΕΑ/ΕΠΑ, η επιτροπή αγώνων την οποία και είχε ουσιαστικά ορίσει η ΟΜΑΕ, προχώρησε σε μία σημαντική κίνηση, δηλώνοντας την παραίτησή της και δείχνοντας ότι η συνεργασία με την ΕΛΠΑ δεν μπορεί να συνεχιστεί. Βέβαια, όπως ενημερωθήκαμε, η παραίτηση από την ΟΜΑΕ δεν έχει γίνει δεκτή, κάτι που σημαίνει ότι, μόλις ξεκαθαρίσει η ιστορία τόσο με το συμβόλαιο όσο και με την αναγνώριση της Ομοσπονδίας, θα αναλάβει και πάλι καθήκοντα. Σε κάθε περίπτωση, σημαντικό είναι πως στο ΔΣ της ΕΛΠΑ επικράτησε πλειοψηφικά η φωνή της λογικής, με ανακοίνωση στήριξης της ΟΜΑΕ μέσα από διάλογο, που πάντως εκκρεμεί ως διαδικασία.
Η αναγνώριση της Ομοσπονδίας!
Σωστά διαβάζετε! Όλα τα παραπάνω είχαν ως αποτέλεσμα να ενεργοποιηθούν ακόμα πιο γρήγορα οι διαδικασίες και η ΟΜΑΕ να καταφέρει να πάρει έγκριση της εισήγησης για την αναγνώριση της Ομοσπονδίας. Πού βρισκόμαστε αυτήν τη στιγμή, στις 22 Μαρτίου που γράφονται αυτές οι γραμμές;
Στην αναμονή για την υπογραφή της απόφασης από τον Υπουργό Αθλητισμού. Δηλαδή, «αγκαλιά» με τη βρύση και έτοιμοι να πιούμε νερό! Όμως, ακόμα και αν αναγνωριστεί η Ομοσπονδία, αυτό δε σημαίνει ότι το επόμενο σαββατοκύριακο θα έχουμε αγώνες... Αφού γίνει αυτό, θα πρέπει να υπάρξει συμφωνία για το ασφαλιστήριο συμβόλαιο. Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, το συμβόλαιο που αναφέρεται στους οδηγούς έχει κλείσει και έχει αξία 100.000 ευρώ. Εκείνο που εκκρεμεί είναι περί αστικής ευθύνης, με τις δύο πλευρές να προσανατολίζονται στη λύση του ασφαλιστηρίου αξίας 110.000 ευρώ, αλλά με απαλλαγή της τάξης των 5.000 ευρώ, συμβόλαιο που δεν απαιτεί την υπέρογκη προκαταβολή, που αποτελεί και αγκάθι στις όποιες διαπραγματεύσεις. Και, εφόσον βρεθεί λύση στο ασφαλιστήριο, θα πρέπει η ΕΛΠΑ να αποδεχθεί όλα τα παραπάνω και, φυσικά, εν συνεχεία να παραχωρήσει τα δικαιώματα της οικονομικής διαχείρισης στη νέα Ομοσπονδία. Συνδυασμός που μόνο εύκολος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, όσο ορισμένοι αμετανόητοι εκτιμούν ότι ΔΕΝ είναι μονόδρομος η εν λευκώ εκχώρηση των αγώνων στην ΟΜΑΕ που οι ίδιοι δημιούργησαν...
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουν όσοι εκτιμούν τον ελληνικό μηχανοκίνητο αθλητισμό είναι ότι βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν, και μέσα από τις στάχτες μπορεί να αναγεννηθεί και να δημιουργηθεί κάτι σημαντικό. Οι στιγμές είναι ιστορικές, και όλοι πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Η Ομοσπονδία είναι η ευκαιρία ώστε να γίνει διαχείριση του χώρου από τη βάση του, καθαρά και με προοπτική, και δεν πρέπει να χαθεί._ Π. Τ.